مهدیه قمری| شهرآرانیوز؛ شاید ماهیت انسان این‌گونه باشد که بسیاری از نعمت‌های خدادادی‌اش را نبیند و فقط در حسرت ویژگی‌هایی باشد که در دیگران می‌بینند و تصور می‌کند، دیگرانی که ویژگی‌های مختلفی را دارند یا خوشبخت‌تر هستند یا اوضاع بهتری دارند!، این حسرت خوردن‌هاست که باعث می‌شود انسان از نعمت‌هایی که خدا به او داده فاصله بگیرد و برایش همه چی عادی شود، از جمله سلامتی، نعمت بزرگی که گاه فراموش می‌کنیم بزرگ است و زمان‌هایی مانند دوران کرونا که به‌ما یادآوری می‌شود که سلامتی عنصر باارزشی است.
شنوایی، اما دیگر نعمت بزرگی است که خداوند به انسان عطا کرده، اما ممکن است تعداد زیادی از افراد جامعه از این نعمت الهی برخوردار نباشند، ناشنوایی که بسیاری از خانم‌ها و آقایان با آن رو به‌رو هستند، اما عاملی نشده تا آنها از حضور و مشارکت در جامعه عقب‌نشینی کنند، گرچه مشکلات متعددی برایشان ایجاد کرده است، آنها با دنیایی از سکوت رو به‌رو هستند. به بهانه روز جهانی ناشنوایان نیم نگاهی به فیلم سینمایی «بی صدا حلزون» انداختیم که شخصیت اصلی آن، یک بانوی ناشنوا است.
به گفته کارشناسان، مهمترین مشکل ناشنوایان و کم‌شنوایان کشور یافتن شغلی مناسب است که ظاهرا این مشکلات مرد و زن نمی‌شناسد، اما فیلم سینمایی «بیصدا حلزون» که روایت قصه از جایی آغاز می‌شود که هانیه توسلی در نقش اول و بانویی کم‌شنوا به دنبال یافتن شغلی مناسب است، در مصاحبه‌های شغلی با وجود اینکه تلاش می‌کند بتواند نظر مدیران مورد نظر را جلب کند، اما مدیران مذکور علاقه‌ای به همکاری با او در محیط کارشان ندارند.
این بانوی کم‌شنوا بالاخره بعد از پیگیری‌های مختلف می‌تواند در آتلیه‌ای مشغول به کار شود، اما بازهم گویی مشکلات پشت سر او حضور دارد، چون قصه به گونه‌ای روایت می‌شود که تماشاگر متوجه می‌شود با وجود نبود هیچ راهکار مناسب برای خروج از مشکلات زندگی این بانوی ناشنوا، او نمی‌خواهد کنار بکشد و تلاش او برای رفع مشکلاتش ادامه داستان را پی می‌گیرد.
این فیلم تولید سال ۹۸ است، اما سال ۱۴۰۱ بر پرده سینمایی‌های کشور اکران شد، هانیه توسلی نقش بانوی ناشنوایی را بازی می‌کند که انصافا هم خوب این نقش درک کرده و با وجود اینکه تماشاگر رزومه این بازیگر را می‌شناسد، اما با تماشای فیلم با او همذات پنداری می‌کند.
بهرنگ دزفولی کارگردان فیلم سینمایی «بیصدا حلزون» است، این فیلم سینمایی اولین اثر این کارگردان است، او در مصاحبه‌هایش به این نکته اشاره کرده که موضوع کم‌شنوایی یا ناشنوایی بانوان و مشکلات آنها در جامعه از جمله مواردی بوده که سالهاست فکرش را در مقام نویسنده و کارگردان مشغول کرده است.
او البته به این نکته نیز اشاره کرده که قصدش از ساخت فیلم سینمایی «بیصدا حلزون» پرداختن به زندگی، مشکلات و روحیه ناشنوایان هم بوده است، اما با توجه به اینکه نویسنده این اثر محمدرضا رهگذر بوده که قصدش از نگارش پرداختن به زندگی درام یک فرد ناشنوا است، بنابراین خروجی کار با آنچه که در ذهن دزفولی بوده متفاوت شده است.
در پایان نباید از اهمیت پیشرفت علم پزشکی گذشت، زیرا از یک سو در سال‌های اخیر غربالگری قبل از ازدواج، دوران بارداری و پس از تولد در مراکز بهداشت و دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور از یک سو و بهره‌مندی از تجهیزات پزشکی مختلف برای ناشنوایان از جمله کاشت حلزون و ... از سوی دیگر از جمله مواردی است که باعث شده ناشنوایان نیز مانند دیگر افراد جامعه بتوانند در مشارکت اجتماعی نقش‌آفرینی کنند.